எடின்பரோ குறிப்புகள் – 5

எடின்பரோவிலிருருந்து லண்டன் 400 கிலோமீட்டர் தூரம். பிரிட்டீஷ் ஏர்வேஸ் போன்ற மேட்டுக்குடி புஷ்பக விமானம் ஏறாமல், குளோபல் ஸ்பான் சிக்கன விமானத்தில் பறக்க, இருபதிலிருந்து முப்பது பவுண்டு கொடுத்து வண்டியேறினால் போதும். கொஞ்சம் நெகிழலான புளிமூட்டை போல் அடைத்து ஒரு மணி நேரத்தில் லண்டனில் கொண்டுபோய்த் தள்ளி விடுவார்கள். ஆனாலும், கிறிஸ்துமஸுக்கு முந்தைய வெள்ளிக்கிழமை சாயந்திரம் பயணம் வைத்தால், கட்டணம் ரெண்டு ரெண்டரை மூணு மடங்கு என்று எகிறும். அதையும் சமாளித்தால், விழும் பனி, விழுந்த பனி, விழுந்து உறைந்த பனி என்று காரணம் சொல்லி விமானம் எடின்பரோவை விட்டு மேலே ஏறாது போய்விடலாம்.

சாவதானமாக ரயிலில் போய்க்கொள்ளலாம் என்று முடிவானது “ஸ்லீப்பர் வேணுமா” என்று வைக்கோல்சந்தைப் பேட்டை ரயில்வே ஸ்டேஷன் கவுண்டர் பெண்மணி அன்போடு விசாரிக்க, தட்ட முடியவில்லை.

டிக்கட்டோடு, தேசலான கம்ப்யூட்டர் பிரிண்ட் அவுட்டில் பக்கம் முழுக்க அடித்த பேப்பரை நீட்டி வசூலிக்கப்பட்ட தொகை விமானக் கட்டணத்தை விட ஏகதேசம் முப்பது பவுண்ட் அதிகம். சங்கதி என்னவென்று விசாரிக்க, ஸ்லீப்பர் ரயில் இல்லையா, அதான் என்று சொல்லியபடி அரைகுறையாக பிரிண்ட் ஆன காகிதத்தில் பேனாவால் அங்கங்கே அழுத்தி எழுதிக் கொடுத்தார் லேடி கவுண்டர். ராத்திரி பதினொன்றேகாலுக்கு ரயில்.

எலும்பை ஊடுருவும் ஒரு டிகிரி செல்சியஸ் குளிரில் பஸ் பிடித்துப் போய், பிரின்சஸ் தெரு முனை. நூறு வருஷத்துக்கு முற்பட்ட படிக்கட்டுகளில் கீழே இன்னும் கீழே இறங்க, பாதாள லோகத்தில் எடின்பரோ வேவர்லி ஸ்டேஷன். நுழையும்போதே தூக்கலான சாப்பாட்டு நெடி. பத்துக்கு ஏழு நாற்காலிகள் மேல் சாப்பாடு அடைத்து எடுத்து வந்த காலி தர்மகோல் பெட்டி. பியர் பாட்டில். கோக் தகர டப்பா. சாக்லெட் காகிதம். நமுத்துப்போன உருளைக்கிழங்கு வறுவல்.

அடுத்த இரண்டு நாற்காலியில் மக்டொனால்ட் பிட்ஸா வைத்த அட்டைப் பெட்டிகளை ஓரமாகத் தள்ளிவிட்டு, உக்கிரமாக முத்தமிட்டபடி காதலர்கள். ரயில்வே ஸ்டேஷனில் பிட்சா சாப்பிட்ட அடுத்த நிமிடம் முத்தமிட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்று ஏற்கனவே முடிவு செய்துகொண்டு வந்திருப்பார்கள் என்று நினைத்தது மகா தப்பு. முத்தக் காட்சி முடிந்ததும்தான் அவர்கள் பிட்சா சாப்பிட ஆரம்பித்தார்கள்.

லண்டன் போகிற ரயிலைத் தவிர மற்ற வண்டி விவரங்களை எல்லாம் பெரிய திரை கர்ம சிரத்தையாகக் காட்டிக் கொண்டிருக்க, பின்னால் இருந்து விசில் சத்தம் காதைப் பிளந்தது. மொட்டையடித்த நாலைந்து இளைஞர்கள் உரக்கப் பாடியபடி ஏகக் கோலாகலமாக ஸ்டேஷனை வலம்வர, கூடவே கையைத் தட்டிக்கொண்டு மைக்ரோ மினி ஸ்கர்ட் உடுத்திய குளிர் விட்டுப்போன கன்யகைகள். ஹோவென்று இரைச்சலோடு இந்த அடியார் திருக்கூட்டம் டிக்கட் வழங்கும் பகுதிக்குள் நுழைந்த அடுத்த நிமிடம் மஞ்சள் ஜெர்கின்ஸ் தரித்த ஆண், பெண் போலீஸ் படை பிரத்யட்சமானது.

மொட்டையர்களை மட்டும் வளைத்துப் பிடித்து விலங்கு மாட்டித் தள்ளிக்கொண்டு போக, கூட வந்த கன்னியர்கள் சூயிங் கம்மைப் பிரித்து வாயில் போட்டுக் கொண்டு சமர்த்தாக எதிர்ப்பக்கம் திரும்பி நடந்தார்கள்.

அப்புறம், ஒவ்வொரு இருக்கையாகக் கூர்ந்து பார்த்துக்கொண்டு வந்த போலீஸ்கார, காரிகள் மொட்டைத் தலை எங்கே தட்டுப்பட்டாலும் எழுப்பி டிக்கட் இருக்கா, எங்கே போறே என்று விசாரிக்கும் காட்சி. எடின்பரோவுக்கு அடுத்த ஸ்டேஷன் திருப்பதியாக இல்லாமல் போனது இவர்கள் அதிர்ஷ்டம்.

பக்கத்து சீட் மொட்டைத் தலை இளைஞன் பிட்சா சாப்பிடுவதை நிறுத்தி காதலிக்கு அடுத்த நீண்ட முத்தத்தை வழங்கியோ வாங்கியோ கொண்டிருந்தபடியால், அது முடிகிறதவரை பொறுமையாகக் கையைக் கட்டிக்கொண்டு காத்திருந்து அப்புறம் தகவல் விசாரித்த காவலர்களைப் பாராட்டியே ஆக வேண்டும்.

8888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

லண்டன் போகிற ரயில், பத்தாவது பிளாட்பாரத்தில் புறப்படத் தயாராக இருந்தது. வேவர்லி ஸ்டேஷனில் ஒதுக்குப்புறமாக, நாலைந்து பழைய டியூப் லைட்டுகள் அழுது வடியும் ஆள் நடமாட்டமில்லாத பிளாட்பாரம். அரையிருட்டில் அநாதையாகக் காத்துக் கொண்டிருந்த ரயிலைப் பார்க்கத் துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.

கல்பகோடி காலம் முன்பு ஜேம்ஸ் வாட் நீராவியின் சக்தியைக் கண்டுபிடித்து, தொடர்ந்து வந்த ஆர்.எல்.ஸ்டீவன்சன் முதல் ரயில் எஞ்சினை உருவாக்கியபோது கொடுத்த ‘ப்ளையிங் ஸ்காட்மேன்’ பெயரை இன்னும் விடாமல் உபயோகிக்கும் ஜி.என்.ஈ.ஆர் ரயில்வேக்காரர்கள் லண்டன் ரயிலிலும் அதே பெயர் எழுதிய எஞ்சினை நிறுத்தியிருந்தார்கள். பின்னால் அணிவகுத்த பிரம்மாண்டமான பத்து கம்பார்ட்மெண்டுகளில் ஒன்றிரண்டைத் தவிர மீதி எல்லாம் ஸ்லீப்பர் கோச் தான்.

எப் கோச்சைத் தேடி நடக்கும்போது, அரையிருட்டில் நின்றிருந்த யாரோ பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டார்கள். டிக்கட் பரிசோதகர்தான். வாங்க வாங்க என்று அவர் அன்போடு வரவேற்க, அன்னிய தேசத்தில், அர்த்த ராத்திரியில் அடையாளம் காணப்பட்டதில், குளிருக்கு இதமான சந்தோஷம். நன்றி சொன்னேன்.

எப்படி சார் என் பெயரைக் கண்டு பிடிச்சீங்க என்ற அசட்டுத்தனமான கேள்வி வாய் வரைக்கும் வந்ததை அடக்கிக் கொள்ள வேண்டிப் போனது. ஈசான மூலை இருட்டு ரயிலைத் தேடி மூட்டை முடிச்சோடு வருகிற ஒற்றைக் கறுப்பன் மேட்டிமைக்குரிய நார்ட்டன் துரையாகவா இருக்க முடியும்? டிடீஇ கையில் பிடித்த கிளிப் செருகிய அட்டையில் கொட்டை எழுத்தில் எழுதின திருநாமம் இவனுக்கு அல்லாது வேறு யாருக்குப் பொருந்தும்?

வண்டியில் ஏறியதும் அந்த ரயில்வே அதிகாரியும் கூடவே நுழைந்துவிட்டார். பேச்சுத் துணை கிடைக்காமல் அதுவரை கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்தார், பாவம்.

இதுதான் உங்க கூப்பே. அன்பாகச் சொல்லிக் கதவைத் திறந்து புதுவீட்டைக் காட்டும் கட்டிட மேஸ்திரி போல் பெருமையோடு சிரித்தார். இன்னொரு நன்றி சொன்னேன். பெட்டி முழுக்க அறையறையாகக் கூப்பே தான். நம்ம ஊர் ஏர்கண்டிஷன் முதல் வகுப்பு மாதிரி. கீழ் சீட்டிலிருந்து மேல் சீட்டுக்குத் தாவ வேண்டிய சிரமம் இல்லாமல், சின்ன ஏணி ஒன்றை பெட்டி நடுவில் கச்சிதமாக நிறுத்தியிருக்கிற நேர்த்தி அபாரம்.

இதெல்லாம் உங்களுக்கு என்று அவர் நீட்டிய பிளாஸ்டிக் பெட்டியில் பற்பசை, இரண்டு பகுதிகளாகப் பிரித்து ஒட்ட வைத்துக் கொள்ளக் கூடிய டூத்பிரஷ். கூடவே சிறு கிண்ணத்தில் அடைத்த தண்ணீர். ஸ்ட்ரா. காலையில் பல் தேய்த்து வாய் கொப்பளிக்கவாம். அடுத்த நன்றி. இங்கே பாருங்க பாட்டில்லே மினரல் வாட்டர். அவர் எடுத்துக் கொடுத்தார். குடிக்கற தண்ணி. நன்றி. இன்னும் வேணும்னா, கேளுங்க, தரேன். வேணாம், நன்றி. இது ஹீட்டர். இங்கே சுவிட்ச். ரொம்ப குளிர் என்றால் டெம்பரேச்சரை இப்படிக் குமிழைத் திருப்பி அதிகப் படுத்திக்கலாம். நன்றி. இங்கே பாருங்க, நாலு தலையணை. கம்பளி ரஜாய். முகம் துடைக்க துவாலை. நன்றி. இன்னும் ரெண்டு தலையணை வேணுமா? நன்றி, வேணாம். இது வாஷ் பேசின். தரையிலே பொருத்தி இருக்கிற இந்த வெண்கலக் குமிழை இப்படிக் காலால் மிதிச்சால், வென்னீர் அருவி மாதிரிக் கொட்டும். நன்றி. கதவை இப்படிப் பூட்டணும். நன்றி. ஏதாவது வேணும்னா, இந்த பெல்லை அடிச்சா நான் இல்லே எங்க ஆளுங்கள்லே யாராவது ஓடோடி வருவோம். நன்றி. ஏதாவது ஆக்சிடெண்ட் நடந்து, அதெல்லாம் நடக்காது, அப்படி ஏற்பட்டு ரொம்ப அவசரம்னா இந்தச் சுத்தியலை இங்கே இருந்து எடுத்து இந்த ஜன்னலை இப்படி ஓரமாத் தட்டினாப் போதும். கண்ணாடி உதிர்ந்திடும். சுளுவா வெளியே வந்திடலாம். ரொம்ப நன்றி. இந்தச் சங்கிலியைப் பிடிச்சிழுத்தா ரயில் நிக்கும். தெரியும், நன்றி. பாத்ரூம் போகணுமா? அரசூர் வம்சத்தில் ராஜாவுக்குக் கிடைத்த உபசாரம் நினைவு வரவே, அவசரமாக, வேணாம் நன்றி. பாத்ரூம் இந்தப் பக்கம் இருக்கு. ரெண்டே நிமிஷம்தான் நடை. நன்றி. அங்கே கதவை இப்படித் திறந்து – ஒரு சேஞ்சுக்காக, மெர்சி என்று ப்ரஞ்ச் மொழியில் நன்றி.

ஏழு மணி நேரம் பிரயாணம் செய்து விடிகாலை லண்டன் போய் இறங்கியதும் என்ன தருவீர்கள் என்று விசாரிக்க, எழுப்பி விடுவேன் என்றார் கம்பீரமாக. எழுப்பி? டீ தருவேன். அப்புறம்? ஒரு மணி நேரம் வண்டியில் உட்கார்ந்து சாவதானமாக டீயைக் குடித்து குவளையை இங்கே வைத்துவிட்டு இறங்கிப் போகலாம்.

பொலபொலவென்று விடிந்து கொண்டிருக்க, யூஸ்டன் – கிங்க்ஸ் கிராஸ் ஸ்டேஷனுக்குக் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு ஒரு மணி முன்பாகவே ரயில் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டது. தேநீர்க் கோப்பையை வைத்துவிட்டு இறங்க, தொடர்ந்து வரும் இதமான குளிர்.

ஒரு வருடம் கழித்து மீண்டும் சந்திக்கிற சிநேகிதத்தோடு லண்டன் வரவேற்றது.

8888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

டிக்கட் வழங்கும் இயந்திரத்தில் ஆறு பவுண்ட் போட்டு, பாதாள, தரை ரயில் ஆறு பிரிவுகள், மற்றும் பஸ் என்று இஷ்டத்துக்கு ஏறி இறங்க டே-கார்ட் எடுத்தானது. பிக்கடலி பகுதி ரயிலுக்குக் காத்திருந்தபோது, ஜூலை ஏழு குண்டு வெடிப்புக்குப் பிறகு இந்தியர்கள் ரயிலில், பஸ்ஸில் ஏறினால் சந்தேகமாகப் பார்க்கிறார்கள் என்று யாரோ சொன்னது நினைவு வந்தது. மீசையைக் கணிசமாகக் குறைத்திருக்கலாம். ஜீன்ஸ், டெனிம் இல்லாமல் அலுவலகம் போகிற கனவான் ரக உடுப்பில் கிளம்பியிருக்கலாம். இப்போது அதற்காக விசனப்பட எல்லாம் நேரம் இல்லை. ரயில் வந்து கொண்டிருக்கிறது.

விடுமுறை நாள் என்றாலும், ஏர்ல்ஸ் கோர்ட்டுக்குப் பயணம் செய்த பாதாள ரயிலில் காலை ஆறு மணிக்கு நல்ல கூட்டம். அழுக்குக் கைக்குட்டையில் மூக்கைத் துடைத்தபடி பழைய சைக்கிளை அணைத்துப்பிடித்து நின்று கொண்டிருந்த வயோதிகர். நின்றபடிக்கே கம்பத்தில் சாய்ந்தபடிக்கு டெய்லி மிரரில் மூழ்கியிருந்த யார்க்ஷையர் தொப்பி தரித்த ஒரு ரெட்டைநாடி மனிதர். இந்த இரண்டு பிரிட்டீஷ்காரர்களைத் தவிர, ரயில் பெட்டி முழுக்க சீனர்கள். அப்புறம், இந்தியரா, பாக்கிஸ்தானியரா இல்லை பங்களாதேஷ் காரர்களா என்று அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியாத துணைக் கண்டப் பெருங்கூட்டம்.

ஏர்ல்ஸ் கோர்ட்டில் இறங்கி, இடது பக்கம் திரும்பி நடக்க, மசாலா பிரதேசம் என்று சாப்பாட்டுக்கடை போர்டு வரவேற்கிறது. ஒரு நிமிடம் நின்று பார்க்க, நாலு பவுனுக்கு மசால்தோசை கிடைக்கும் என்ற அறிவிப்பு. மசாலா தோசையோடு நாளைத் தொடங்குகிற உத்தேசம் இல்லாததால், மேலும் நடந்து கிராம்வெல் வீதி லாட்ஜில் படியேற சத்ஸ்ரீ அகால் என்று உரிமையாளர் ஹர்பச்சன்சிங் வரவேற்றார். கவுண்டரில் ரஷ்யா, போலந்து, ருமேனியா அல்லது வேறு கிழக்கு ஐரோப்பிய நாட்டிலிருந்து வந்த வரவேற்புப்பெண். சாப்பிடும் இடத்தில் காப்பி விளம்பும் சீன மங்கையர், கறுப்பர் இன உபசரிப்பாளர். வரட்டு ரொட்டி கடிக்கும் ஜப்பான் காரர்கள். ஏம்ப்பா, இங்கிலீஷ்காரங்கன்னு இங்கே ஒரு இனம் இருக்குதாமே பார்த்திருக்கீங்களா?

சந்தேகமேயில்லை. கிறிஸ்துமஸ் நேரத்தில் லண்டனை இவர்களிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வெள்ளைக்காரர்கள் கோஷ்டியாக வெளியேறிவிட்டார்கள்.

8888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888